نيما يوشيج
نيما در سال 1276 هجري شمسي در دهكده اي به نام يوش ، واقع در مازنداران چشم به جهان گشود. خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده فرا گرفت ولي دلخوشي چنداني از آخوند ده نداشت چون او را شكنجه مي داد و در كوچه باغها دنبال نيما مي كرد. پس از آن به تهران رفت و در مدرسه عالي سن لويي مشغول تحصيل شد در مدرسه از بچه ها كناره گيري مي كرد و به گفته خود نيما با يكي از دوستانش مدام از مدرسه فرار مي كرد و پس از مدتي با تشويق يكي از معلمهايش به نام نظام وفا به شعر گفتن مشغول گشت و در همان زمان با زبان فرانسه آشنايي يافت و به شعر گفتن به سبك خراساني مشغول گشت.
در سال 1300 منظومه قصه رنگ پريده را سرود كه در روزنامه ميرزاده عشقي به چاپ رساند.
از معروف ترين شعرهاي نيما مي توان به شعرهاي افسانه، آي آدمها، ناقوس، مرغ آمين اشاره كرد. نيما در 13 دي 1328 چشم از جهان فروبست.
دكتر پرويز ناتل خانلرى شاعر، اديب و مترجم
دكتر پرويز ناتل خانلرى فرزند ميرزا ابوالحسن خان در اسفند ماه سال 1292 خورشيدي در شهرستان نور مازندران به دنيا آمد. دوره متوسطه را در تهران (دارالفنون) به پايان برد و تحصيلات عاليه را در دانشسراى عالى و دانشكده ادبيات دانشگاه تهران به تحصيل پرداخت و موفق به اخذ مدرك ليسانس شد. سپس به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به تدريس ادبيات فارسى در دبيرستان هاى رشت و تهران پرداخت. در طى اين دوران، دكتراى خود را در رشته زبان و ادبيات فارسى گرفت خانلري در سال 1344 خورشيدي بنياد فرهنگ را تأسيس كرد كه در مدت فعاليت اين بنياد بيش از سيصد عنوان كتاب چاپ و نشر شد.
دكتر خانلرى يكى از شاعران توانا و نويسنده اى بزرگ به شمار مى رود. در عين حال وي يكى از پيشگامان دستور زبان فارسي بود. دستور زبانى كه وى نوشته است از معتبرترين دستورهايى است كه در زبان فارسى نگاشته شده و در زمان خود تحولى بزرگ ايجاد كرد. از كارهاي ارزنده ديگر وي جمع آوري اصطلاحات علمي بود، يك كتاب علمى شامل 14 هزار لغت، دو كتاب اصطلاحات پزشكى و چند كتاب ديگر حاصل اين تلاش پرثمر وي بودند.
از آثار دكتر خانلرى ميتوان از ترجمه دختر سروان از آثار پوشكين، مست اثر گي دو موپاسان، سفيد و سياه اثر ولت، طوفان اثر ويليام شكسپير، تحقيق بنيادى در عروض و قافيه و چگونگى اوزان غزل، غزلهاى خواجه حافظ شيرازي، وزن شعر فارسي، ماه در مرداب، مجموعه شعر، ترانه هاى منتخب رباعيات شاعران مشهور، تاريخ زبان فارسى در 5 جلد، دستور زبان فارسي، ديوان سمك عيار، روانشناسى و تطبيق آن با اصول پرورش، تاريخ ايران پيش از اسلام، تاريخ ايران بعد از اسلام، حدود سيصد مقاله در مجله سخن نام برد.
دكتر پرويز ناتل خانلرى اين شخصيت ممتاز ادبى ايران كه خدمات او به فرهنگ، ادب و زبان فارسى انكارناپذير است. در شهريور سال 1369 خورشيدي چشم از جهان فرو بست.
سلمان هراتي ( شاعر )
در سال 1338 در روستاي فرودشت از توابع خرم آباد تنكابن بدنيا آمد .وي تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به اتمام رسانيد و براي گذراندن دوره متوسطه در خرم آباد تنكابن، در رشته ادبي به ادامه تحصيل پرداخت. وي كار جدي شعر را از سال 1358 درحوزه انديشه هنر اسلامي شروع نمود. آنچه بسيار قابل تامل و تعمق است نگرش اين شاعر واتكا به پشتوانه هاي مذهبي در شعر است. بدين صورت كه نه تنها در يك شعرش، بلكه در اكثر اشعارش به مسائل و روايات اسلامي و مذهبي چشم داشته و به ويژه به امام قائم (عج ) نيز توجه فراواني داشت. وي در سال 1365 دار فاني را وداع گفت.
استاد اسماعيل بن ميرزا شريف بن ملا ابراهيم بار فروش
يكي از استادان مهم اركان شعر و ادب مازندران بود. وي در توانايي بيان و قدرت طبع و ابداع معاني بسيار ماهر و استاد بود. آثار وي عبارتند از: ديوان قصايد و مثنوي ها، كتاب باقيات الصالحات در مدح ائمه اطهار و رساله تهذيب الاخلاق. تاريخ فوت استاد در سال 1303 هجري قمري اتفاق افتاد و حدود 57 سالگي در بابل در گذشت
محوطه تاريخي چالوس
در شهر قائم شهر واقع است و آثار تمدن دوره هاي مختلف در آن ديده مي شود.
تپه باستاني سرخ رود
در2 كيلو متري شرق حسن كيف كلاردشت واقع است و آثار دوره هزاره دوم ق.م و دوره اسلامي ديده مي شود.
گنجينه كلاردشت
در20 كيلومتري بابل واقع است آثار به دست آمده به هزاره اول ق.م مي رسد.
تپه طالقاني
در جنوب قائمشهر قرار دارد و آثار به دست آمده به هزاره اول ق.م و دوره هاي تاريخي و اسلامي بر مي گردد.
تپه كلار دشت
در گنج تپه كلاردشت آثاري از هزاره دوم تا اوايل هزاره اول به دست آمده است.
تپه ابوالحسن كلا
در جنوب بخش سرخ رود روستا برز رو محله محمود آباد آثاري از قرون 4 تا 5 ه.ق يافت شده است.
تپه گردكوه جمنان
در اين منطقه تعداد زيادي غار از دوران حجر و تپه هاي باستاني مربوط به هزاره دوم و اول كشف شده است
آبشار ايج يا ده قلو
اين آبشار از ذوب برف هاي دائمي كوه خشم چال ارتفاعات اشكورعاليا سر چشمه مي گيرد و پس از طي مسافتي در بالا دست روستاي ايج، از فراز سنگي، روي سنگي ديگر فرو مي ريزد سپس به صورت آبشارهايي متعدد به عمق دره سرازير مي شود.