پيشينه تاريخي

به استناد قرائن باستان شناسي، محوطه هاي كهن اين ناحيه به صورت زيستگاه هاي وسيع حداقل هزاره سوم پيش از ميلاد را دربرمي گيرد و از طرفي نشانگر ارتباط فرهنگي ساكنان آن با اقوام متمدن در ايران مركزي، سيستان و آسياي ميانه است. در دوره تاريخي جوين و سبزوار جزء قلمرو پارتيان بوده و وجود آتشكده آذر بر زين مهر اهميت تاريخي و مذهبي اين منطقه را در دوره ساساني نشان مي دهد. سبزوار كه در گذشته بيهق ناميده مي شد در دوران اسلامي شاهد حوادث و تهاجمات بي شماري بوده است. ابتدا خسرو گرد مركز ولايت بيهق بود و از سده هاي مياني اين دوره جاي خود را به قبصه سبزوار داد. مهمترين رويداد اين ولايت حمله غزها در دوره غزنوي و سلجوقي و پس از آن به سال 617 ه.ق يورش سپاهيان مغول به اين ناحيه بود تا اينكه بيداد ايلخانان و دست نشاندگان آنها در اواخر سال 736 ه.ق موجب قيام گروهي بنام (سربداران) گرديد.