روستاي نوغاب هندو الان واقع در 15 كيلومتري شهر اسديه مركز شهرستان درميان و 80 كيلومتري شهر بيرجند مركز استان خراسان جنوبي و در طول جغرافيايي 53-59 و عرض جغرافيايي 59-32 قرار دارد .

نوغاب مطابق با ارتفاع ديگر نقاط شهرستان نسبت به دريا در ارتفاع 1850 تا 1900 متر ميباشد .

جمعيت روستا بر اساس خانه وار بالغ بر هشتصد و هفتاد (870) خانه وار و جمعيت سرانه روستا بالغ بر چهار هزار (4000) نفر ميباشد .

نژاد مردم نيز مانند ساير مردم شهرستان درميان آريايي و با زبان فارسي و لهجه ي خاص خود هستند ، اهالي اين روستا بر مذهب تسنن و فقه حنفي هستند .

نوغاب بر دامنه كوهي بنا شده و تقريباً اكثر خانه هاي روستا در بخش مركزي روستا ساخته شده ، از دور كه به روستا نگاه كنيم حالت پلكاني به خود گرفته است .

نوع كشت در روستا اغلب آبي است و آب اصلي مورد نياز كشاورزي روستا از طريق قنات روستا كه از قنات هاي پر آب شهرستان نيز ميباشد تأمين ميشود ، از مهم ترين محصولات كشاورزي روستا ميتوان از زرشك ، چغندر قند ، گندم و جو نام برد ( البته در سالهاي اخير كشت چغندر و گندم رو به افول نهاده و جاي خود را به زرشك داده است .) علاوه بر اين از نظر دامداري نيز روستا مستعد مي باشد و همچنين اقتصاد روستا بر صنعت قاليبافي نيز متكي است ، چنانكه نوغاب يكي از قطب هاي اصلي قاليبافي در منطقه است .

پوشش محلي مردم روستا مانند ساير مردم شهرستان درميان ، پوشش خاص محلي همراه با عمامه ي سفيد و غذاي محلي مردم نيز مانند ساير مردم شهرستان درميان ، كشك ( كشك زرد ، قوروت ، كاچي و ساوري ) ميباشد .

از عمده ترين فاميل هاي نوغاب ميتوان به سالاري . سليمي ، خسروي ، شعباني ، رحيمي ، احمدي ، تبايني ، رجبي ، رحمتي ، سلماني ، شمسي ، آذري و عطايي را نام برد .

روستاي نوغاب علاوه بر قنات داراي چندين چاه عميق نيز ميباشد كه تعداد آنها به 12 حلقه چاه ميرسد كه نوغاب را به قطبي كشاورزي تبديل كرده است ، از كنار روستا رودخانه ي فصلي بزرگي نيز ميگذرد كه برخي مواقع خطر ساز و برخي مواقع مفيد ميباشد و كشاورزان از آب اين رودخانه براي كشت محصولات خود استفاده ميبرند .

روستاي نوغاب را از نظر قدمت تاريخي اگر بخواهيم بررسي كنيم ، در منابع تاريخي چندان نامي از آن نيامده است بلكه بعدها كه نوغاب رو به رشد نهاده و بعنوان سكونتگاه اصلي معرفي شده توانسته خود را به همگان بشناساند ، چنانكه نوغاب داراي خان نشين خاص خود بوده است و همواره مورد توجه بزرگان استان و شهرستان بوده است . اما ميتوان گفت نوغاب داراي قدمت تاريخي بسيار كهن است چنانكه قلعه اي كه در ميان روستا ساخته شده و هم اكنون به صورت نيمه مخروبه وجود دارد و خندق نيز كه در اطراف آن وجود داشته ( بعدها پر شده ) كه مانع از نفوذ بيگانگان ميشده اين خود نشان از قدمت روستا دارد . ديگر اينكه وجود برجك ها و ميل هاي نگهباني در اطراف روستا ( برج كلو و برج خورد ) دليلي ديگر بر قدمت تاريخي روستا ميباشد و در مورد پيشينه ي نوغاب اين نيز گفته شده است كه كلمه نوغاب تركيبي از دو كلمه نوغ و آب ميباشد و نوغ به معناي بچه شتر ميباشد كه كلمه نوغاب معناي آبشخور بچه شتر را ميدهد و مردم شتر هاي خود را به سر قنات مي آورده اند و اندك اندك از ابتداي همين آبشخور سكونتگاه هايي شروع شده تا اينكه به عنوان يك سكونتگاه اصلي شناخته شده است .

محله شيراژي يا شيراجي نوغاب از قديمي ترين محله هاي آن است . درب قلعه ( هم اكنون ميدان محمدرسول الله ناميده شده است ) نوغاب مهمترين ميدان روستا محسوب ميشود كه آب انبار تاريخي روستا در آن قرار دارد ، اين آب انبار متعلق به دوران قاجاريه است .

اين روستا داراي هفت مسجد و يك مصلّي بزرگ است . روستاي نوغاب داراي فرهنگ خاصي هست كه از ادوار كهن اين فرهنگ را حفظ كرده است . فرهنگ خاص عروسي و عزاداري و نيز بعضي از بازي هاي محلي آن از قبيل بجول بازي ، قاب بازي ، تيله بازي ، يك قل دو قل ، پادشاه و وزير ، قلعه ي فراق ، پله بدو ، كبدي ( كابدبدي ) مرسوم ميباشد .

برخي واژه هاي محلي براي صدا هاي خاص :

قَقَّست : صداي بزوبزغاله
تُپًّست : صداي افتادن چيزي
تَقَّست : صداي تفنگ
تِلِكَّست : صداي شكستن چيزي
جِِزَّست : صداي ريختن پياز در روغن
خُرَّست : صدايي مانند صداي نفس سخت انسان
زيكَّست : صداي كوتاه و نازك

نوغاب هم اكنون از جمله روستا هاي بزرگ شهرستان و حتي استان محسوب ميشود كه داراي مدارس ابتدايي ، راهنمايي ، دبيرستان و پيش دانشگاهي است و نيز درمانگاه ، خانه ي بهداشت ، پست بانك و مخابرات ؛ از جمله امكانات موجود در آن است .