راه آهن زاهدان را ميتوان ادامه راه آهن هندوستان محسوب كرد كه در سالهاي 1297 و 1298 هجري قمري (1918-1919ميلادي ) يعني در اواخر جنگ جهاني اول توسط انگليسي ها احداث شد و هدف احداث آن تامين احتياجات نظامي بود كه مقاومات انكليسي تصميم داشتند اين راه آهن را تا مشهد و مرز سرخس ادامه دهند ليكن به دلايلي كه در يك منظر مرگ تزار روس و ترك مخاصمه بين دول درگير جنگ بوده مطرح است و در يك نظر ديگر اينكه امتياز از طرف دولت ايران جهت ادامه راه آهن به دولت انگلسي داده نشده است . بهر حال راه آهن در منطقه دزد آب (زاهدان فعلي ) متوقف و بهر برداري از آن تا سال 1317 از طريق راه آهن غرب هندوستان انجام مي شد و در آن سال كليه اموال منقول وغير منقول به هندوستان منتقل و محور مذكور تعطيل شد تا سال 1347 كه هندوستان به دو كشور پاكستان و هندوستان تقسيم گرديد قطارهاي پاكستاني كماكان تا زاهدان رفت وآمد ميكردند نهايتا در سال 1337 موافقت نامه اي بين دو دولت ايران و دولت جمهوري پاكستان به امضاء رسيد كه بموجب آن از تاريخ 23/10/1338 از سرحد ايران و پاكستان تا زاهدان راه آهن فعلي تحويل ايران گرديد ، كه متن موافقت نامه ها در سوابق راه آهن جمهوري اسلامي موجود است . تحويل قطعي راه آهن در 14/8/1348(برابر با 30 اكتبر 1969) با انتقال اموال منقول و غير منقول از راه آهن شمال غرب پاكستان به ايران انجام شد.