خوراك
قيمه نثار، دم كباب، قيمه آب دار، ديماج، رشته پلو با ماهي، آش شله قلمكار، آش آلو، آش دوغ، آش شيرين، آش دندان كشه، ماش پياز
پوشاك زنان
در گذشته زنان قزويني زير پيراهن خود شليته به پا مي كردند، به طوري كه يك وجب و يا حتي كمتر از دامن بيرون مي آمد. جنس پارچه آن اغلب ململ، چيت كرباس و در انواع ساده و متنوع گلدار و يا مشكي انتخاب مي شد. جوانان اغلب روي شليته با نخهاي رنگي گلدوزي مي كردند. شليته گلدار جوانان داراي سجاف پهن بوده است و انواع ديگر به جاي سجاف ليفه دار بوده و براي شليته ليفه دار از پارچه اي ضخيم و سنگين مانند مخمل ترمه و تافته ابريشمي و … استفاده مي كردند.
قسمت پايين شليته را با دست دوخته و به حالت تزيين بوده كه به آن دالبر و دندان موشي گفته مي شد.
يل يا نيم تنه قزويني كه حدوداً صد سال پيش در بين اعيان متداول بوده با استفاده از پارچه ترمه با آستري از پارچه تافته به رنگ كرم تهيه مي شده كه در قسمت جلو هيجده دكمه فلزي پي در پي روي آن دوخته مي شد. زنان در زير شليته خود شلوارهايي به رنگ مشكي مي پوشيدند كه دمپاي آن تنگ بود و بالاي آن فراخ. اين شلوار داري يقه بود و آن را با بند تنبان مي بستند. پاپوش زنان نيز به فراخور وضع مالي خانواده داراي انواع مختلف بوده كه در تابستان گيوه هاي ظريف مي پوشيدند. زنان اعيان از كفشهاي چرمي با مدلهاي متداول در زمان خويش استفاده مي كردند. به جز انواع پوششي كه ذكر آنها رفت، انواع ديگر نيز در منطقه استفاده مي شده است. از جمله: كوئينگ، جومه، كراس، شگ، كول چوغا، قرقره تمبون، اوزون تنبون و….
پوشاك مردان
استفاده از كلاه در گذشته بين مردان بسيار متداول بود و هر شخص به فراخور شغل و نيز وضعيت اقتصادي از نوعي كلاه استفاده مي كرد.
پيراهن ها معمولاً به رنگ سفيد و ساده تهيه مي گرديد و تكمه يقه آن بر شانه چپ بسته مي شد. در ميان سينه چپ از شانه تا زير سينه چاكي داشت. پس از آن پيراهن هايي با يقه هاي بلند به نام يقه قزاقي متداول شد و سپس يقه ملايي جاي آن را گرفت. تن پوش ديگري كه مردان قزويني استفاده مي كردند، ار خالق بسيار بلندي بود كه تا انتهاي پا مي رسيد. يقه آن ايستاده و جلو باز بود. در ناحيه كمر تنگ، و دامن آن بسيار گشاد بود و در دو پهلو داراي چاك كه تا كمر مي رسيد. شلوار افراد كم در آمد از كرباس به رنگ آبي يا مشكي بود. بلند و گشاد و در ليفه آن از بند استفاده مي كردند. بند تنبان از نخ پنبه بافته مي شد. اشخاص اعيان از شلوارهاي دكمه اي استفاده مي كردند.
اغلب مردان در گذشته گيوه به پا داشتند به نامهاي جوراب و آجيده كه در فصل تابستان مورد استفاده قرار مي گرفت. اشخاص اعيان گيوه هاي بسيار ظريف و مرغوب تري مي پوشيدند كه به گيوه ملكي معروف بود
| جشن انار در بخش تارم اواخر شهريور ماه يا اوايل مهر يك روز از قبل تعيين مي شود تا در آن روز اهالي روستا دسته جمعي به مزارع انار بروند و به همراه نواختن دايره و يا سرنا و دهل شروع به چيدن انار كنند. تا قبل از اين روز كسي حق ندارد اناري بچيند. | جشن فندق رودبار شهرستان از جمله مناطقي است كه فندق به طور عمده كشت مي گردد. در بسياري از روستاهاي اين ناحيه در اواسط مرداد ماه جشن فندق به پا مي كنند و به مانند انار چيني همه با هم به مزارع مي روند در ابتدا شخصي با خواندن اشعاري كه بيشتر به صورت بداهه مي باشد و ديگران اشعار او را واگويه مي كنند سپس همه شروع به چيدن فندق مي كنند دوشيزگاني كه نامزد شده اند براي همسران خود از هسته فندق رشته اي به مانند گردنبند درست مي كنند به اين صورت كه زماني كه هسته هنوز خشك نشده با سوزن آنها را سوراخ مي كنند و نخ از آن مي گذرانند و در پايان دو سر نخ را به هم گره مي زنند. آنها به اين گردنبند " گلوانه " مي گويند و آن را نگه داشته تا در فصل زمستان به شوهرانشان هديه دهند. |
| كشتي پهلو به پهلو اين نوع كشتي كه از قديمي ترين انواع كشتي محسوب مي شود هنگام مراسم عروسي انجام مي گيرد. بدين صورت كه دو نفر در كنار يكديگر به پشت مي خوابيدند و پاهاي خودر را (دو پاي مخالف كه در كنار يكديگر هستند) به هم گره مي كردند و شروع به زور آزمايي مي كردند. شخصي كه داراي نيروي بيشتري بود مي توانست پاي رقيب خود را زود تر از زمين بلند كند و حريف خود را از جاي حركت بدهد متاسفانه اين كشتتي امروزه به فراموشي سپرده شده است. | كوسه گلين ( كوسن گلين) اهريمن خشكسالي يكي از قديميترين دشمنان ايران زمين است. ايرانيان براي مبارزه با اين ديو علاوه بر كارهاي عملي همچون حفر قنات و ساخت آب انبار دست به يك سري مناسك اعتقادي نيز مي زدند كه مراسم كوسه گلين از آن نوع است. اين مراسم كه به اشكال مختلف در ايران اجرا مي شده در منطقه قزوين نيز به چند شيوه اجرا مي شده است؛ بدين صورت كه پير زني بوسيله پارچه و لباسهاي كهنه، عروسكي كوچك درست مي كند، آنرا دست گرفته و در كوچه ها به راه مي افتد و بچه ها نيز پشت سر او حركت مي كنند آنها به هر خانه كه مي رسند صاحب خانه از وسايل تهيه آش چيزي به آنها مي دهند مانند نخود، رشته و … همه آنها را جمع مي كنند و آشي مي پزند و بين اهالي تقسيم مي كنند مردم معتقدندكه پس از چندي باران خواهد آمد. اين رسم را در سالهايي كه دچار خشكسالي بوده برگزار كرده اند. |
| چمچمه خاتون نوعي ديگر از مراسم طلب باران است و آن بدين صورت است كه داخل يك قدح آب مي ريزند و آن را به پشت بام مي برند و با يك چمچمه كم كم آب داخل آن را به طرف آسمان مي پاشند. | چوب جنگ در بيشتر روستاهاي استان قزوين يكي از سرگرميهاي جوانان در روز عروسي، چوب جنگ مي باشد. جوانان با در دست گرفتن چوب در حين اجراي رقص پا به طور نمايشي با يكديگر به مبارزه مي پردازند. |
| پنجاه به در هر ساله بعد از ظهر روز نوزده ارديبهشت، پنجاهمين روز سال، از زماني كه زهر آفتاب ظهردم گرفته مي شود، مردم قزوين منازل خود را ترك مي كنند و به مصلاي شهر مي روند. اين مصلا در ميان باغهاي جنوب شرقي شهر واقع شده است در گذشته در اين مكان يك آب انبار و يك مسجد وجود داشته كه تنها بخشي از آب انبار آن به جا مانده است. | تير گان (تير ماه سيزده) اين جشن كه همان جشن تيرگان ايران باستان مي باشد در روز سيزدهم تيرماه برگزار مي شد. |
| آيين هاي سوگواري شامل: سيزدهم محرم و درخت خونبار مي باشد. | |
موسيقي
موسيقي رايج در شهر قزوين تفاوت چنداني با موسيقي دستگاهي ايران ندارد. تنها در گذشته اين آوازها و دستگاه ها كه در مكتب هاي متفاوت اجرا مي شد از جمله مكتب خراسان، مكتب تهران و … مكتبي نيز وجود داشته به نام مكتب قزوين كه امروزه فراموش شده است. اين مكتب تا اواخر دوران قاجاريه رايج بود، در آن زمان هنرمنداني مانند: اقبال سلطان ملقب به اقبال آذر كه از اساتيد مسلم آواز ايران به حساب مي آيد از قزوين به شهر تبريز مهاجرت مي كنند. او با تلفيق اين شيوه آوازي و موسيقي آذري مكتب تبريز را پايه گذاري مي كند.
منطقه شكار و تير اندازي ممنوع الموت
اين منطقه از نظر تنوع حيات وحش جانوري و زنجيره غذايي طبيعت از غنايي منحصر به فرد در استان و نيز در كشور برخوردار است. با توجه به اقليم كوهستاني الموت و ويژگيهاي منحصر به فرد منطقه انواع پرندگان شامل: عقاب، هما، كبك، كبك دري، كبوترسانان و لاشخور، تيهو، گنجشك سانان شامل؛ سهره و بلبل ها و انواع پستانداران، گياه خوار و گوشت خوار شامل: كل و بز كوهي، گراز، پلنگ، خرس قهوه اي، خرگوش، خارپشت، جوجه تيغي، روباه، شغال و جوندگان منحصر به فرد و گونه هاي ممتاز بزرگ و كوچك را در خود جاي داده است.